Almuth Schult o Niemczech na kobiecych mistrzostwach Europy: „Uważam za bezczelne ogłaszanie tytułu celem”

Almuth Schult, 66-krotna bramkarka reprezentacji Niemiec, zakończyła karierę piłkarską w marcu ubiegłego roku, podczas trzeciej ciąży. Zdobyła mistrzostwo Europy w 2013 r. i złoty medal olimpijski w 2016 r. z reprezentacją Niemiec. Oprócz pracy jako ekspert telewizyjny dla ARD, jest felietonistką RedaktionsNetwerk Deutschland (RND) i współpracowniczką podcastu piłkarskiego RND „Almuths Pausen-T”.

Pani Schult, niemiecka drużyna kobiet rozgrzewała się do Mistrzostw Europy przekonującymi zwycięstwami w Lidze Narodów przeciwko Holandii (4-0) i Austrii (6-0). Na jakim etapie rozwoju znajduje się ta drużyna?

Zespół jest pomysłowy w ataku; wydaje się, że za stałymi fragmentami gry kryje się plan, który stwarza niebezpieczne sytuacje, które również prowadzą do goli. Szczególnie w ostatnich dwóch zwycięstwach uznałem, że pomocnicy są bardzo solidni, zarówno pod względem zdobywania piłki, jak i strukturyzowania gry. Błędy w grze budującej zmniejszają się, co jest dobrym znakiem. Jednak nie widzę jeszcze Niemiec w 100 procentach.

Gdzie znajdują się najwrażliwsze słabości?

Obrona nie zawsze była jak dotąd solidna. Niepewność regularnie prowadzi do okazji dla przeciwnika, chociaż ostatnio nie skutkowały one utratą goli. W turnieju może być inaczej, a błędy prawdopodobnie będą karane szybciej. Będą musieli być bardziej skoncentrowani i bronić bardziej konsekwentnie.

Czy duet Janina Minge i Rebecca Knaak na środku obrony to mimo wszystko duet, który zobaczymy również na Mistrzostwach Europy?

Może to się sprowadzać do tego. Rebecca Knaak jest spokojna z piłką, bardzo opanowana i zapewnia spójne występy. Jej przeprowadzka do Manchesteru City jeszcze bardziej wzmocniła jej umiejętności i rutynę, mimo że nie rozegrała wielu meczów na poziomie międzynarodowym, np. w Lidze Mistrzów. Jej obecność pomaga również Janinie Minge, która dzięki doświadczeniu w Wolfsburgu coraz bardziej oswaja się ze swoją nową rolą i wydaje się tam znacznie bardziej stabilna.

Opcji w ataku jest mnóstwo, a trener reprezentacji Christian Wück wypróbował wiele alternatyw.

Lea Schüller, obecnie szósta najlepsza niemiecka strzelczyni w historii, gra w ataku, z imponującym wskaźnikiem zdobywania bramek. Czasami potrafi nawet wykorzystać swoje szanse. Często jest w odpowiednich miejscach i stwarza okazje, co jest pozytywne. Druga środkowa napastniczka Giovanna Hoffmann wnosi dużo jakości i energii jako rezerwowa, przyczyniając się do gry kombinowanej w inny sposób. Za napastnikami Niemcy mają skład naprawdę dobrych zawodniczek: Klarę Bühl, Lindę Dallmann, Selinę Cerci, Laurę Freigang i Jule Brand. Jedną z ich największych zalet jest to, że wszystkie są różnymi typami zawodniczek, co pozwala drużynie działać elastycznie.

Jak to się przejawia w konkretnym przykładzie?

Christian Wück słusznie zauważył kilkakrotnie, że na pozycji numer dziesięć są dwie opcje, czy Dallmann czy Freigang zostanie tam rozmieszczony. Każdy z nich inaczej interpretuje grę pozycyjną, oferując różne trasy biegu. Utrudnia to wielu przeciwnikom dostosowanie się. W przypadku Cerciego i Branda na skrzydle są zawodnicy, których można elastycznie rozmieścić, a którzy mogą również przesuwać się w kierunku środka boiska w trakcie gry, ponieważ są do tego przyzwyczajeni w swoich klubach.

Oprócz ciebie, była kapitan Alexandra Popp, Marina Hegering, Svenja Huth i Lina Magull niedawno zrezygnowały. Sara Doorsoun, która była przynajmniej w rozszerzonej kadrze na Mistrzostwa Europy, właśnie dołączyła. Jak oceniasz rozwój nowego pokolenia bez długoletnich kluczowych graczy od czasu objęcia urzędu przez Wücka w sierpniu 2024 r.?

Podejście uległo zmianie i znacznie różni się od podejścia jego poprzednika Horsta Hrubescha, którego znam bardzo dobrze z naszego wspólnego czasu. Było bardziej pragmatyczne i zorientowane na cel. Alex Popp odgrywała ważną rolę w ataku środkowym, a gra była często ukierunkowana na nią. Gra toczyła się skrzydłami, a duży nacisk kładziono na dośrodkowania i podania. Pod wodzą Wücka procesy ataku są bardziej zmienne. Widać to już po różnorodności pozycji i odległości, z których tworzone są strzały. Podania prostopadłe i płaskie podania w ostatniej tercji boiska stały się znacznie powszechniejsze. Nie ma tylko jednego stylu gry. To jednak jasno pokazuje, że rozwój na najwyższym poziomie wymaga czasu i adaptacji. Ponieważ od zespołu oczekuje się podejmowania znacznie większego ryzyka od tyłu, prawdopodobieństwo popełnienia błędów blisko własnej bramki, które można szybciej ukarać, jest wyższe.

Lena Oberdorf była ostatnio gorąco dyskutowana. Rozgrywająca Bayernu Monachium, która nie grała przez wiele miesięcy i zwykle jest kluczowym defensywnym pomocnikiem zarówno w klubie, jak i w reprezentacji, nie pojedzie do Szwajcarii ze względu na swój obecny stan po poważnej kontuzji kolana. Czy to była słuszna decyzja?

Christian Wück z pewnością miał plan, jak zintegrować ją z systemem, ale od czasu objęcia urzędu nigdy nie była dla niego dostępna. Elisa Senß, Sjoeke Nüsken i Sidney Lohmann również pokazali w ostatnich meczach, że pozycja ta wcale nie jest obszarem problematycznym — nawet jeśli cechy Leny Oberdorf jako zamiatającej i siły napędowej pomagają każdej drużynie. Po prostu brakuje jej praktyki meczowej, a występ w Mistrzostwach Europy mógłby wiązać się z wysokim poziomem ryzyka. Niestety, DFB, trener narodowy i FC Bayern Monachium nie zawsze płynnie komunikowali się w kwestii jej zdrowia.

Entuzjazm mediów pokazał, jak wielkie poruszenie wywołało jej nazwisko i pozycja jednej z najsłynniejszych niemieckich piłkarek.

Choć początkowo uważam to za niezwykle pozytywne, chciałbym zwrócić uwagę, że Wück zaprosił ich, aby sami ocenili jego poziom sprawności. Jednak ten przykład pokazuje mi również, że najwyraźniej wciąż musi się przyzwyczaić do tego, w jakim stopniu jest teraz w centrum uwagi. Postacie w drużynie kobiecej są również zupełnie inne niż w męskiej drużynie młodzieżowej. Wück prawdopodobnie musiał się tam trochę dostosować.

Nie ulega wątpliwości, że odniósł sukces z drużyną U-17, najpierw zostając Mistrzem Europy, a następnie Mistrzem Świata w 2023 roku. Gdzie różnice w podejściu stają się szczególnie widoczne?

Zależy to od tego, na jakim etapie życia znajdują się gracze. Ukończyli staż, pracowali w innej pracy lub studiują w niepełnym wymiarze godzin – i często wiedzą, czego chcą. Są bardzo niezależni w tym, co robią; wielu mogłoby na przykład stworzyć własny plan treningowy bez wskazówek i trzymać się go z determinacją. Kiedy niektórzy gracze są tak mocno ugruntowani w swoich opiniach i pomysłach, wytyczne muszą być jasne.

Czy zatem Christian Wück musi komunikować swoje decyzje inaczej niż dotychczas?

Mogę sobie wyobrazić, że będzie musiał podać bardziej solidne powody wielu rzeczy, ponieważ nie chodzi tylko o emocje. Będzie inaczej oceniany na podstawie swoich wypowiedzi. Powiedziałbym, że dziewczyny słuchają bardzo uważnie i później będą odnosić się nawet do najmniejszych szczegółów. Jedno lub dwa słowa się liczą. Więc jeśli zostało złożone jasne zobowiązanie, nadal będą je wyraźnie pamiętać i będzie im trudniej sobie z nim poradzić w dłuższej perspektywie, jeśli nie zostanie dotrzymane.

„Będzie oceniany inaczej na podstawie swoich wypowiedzi”: trener kobiecej reprezentacji narodowej Christian Wück (po lewej), tutaj w rozmowie z Almuth Schult w ARD.

Źródło: IMAGO/Fotostand

Teraz sportowe spojrzenie na nadchodzący turniej: Kapitan Giulia Gwinn flirtowała z finałem w wywiadzie dla RND, a także powiedziała, że ​​nie chce „znowu wracać do domu ze srebrem”, jak w 2022 roku. Czy to realistyczne?

Poziom trudności stopniowo wzrasta w grupie, co może być zaletą. Polska nie jest łatwym zadaniem, jak widzieliśmy w poprzednich meczach, ale są tak samo słabsi w starciu z Niemcami jak Duńczycy, mimo że są trochę zaskakującym pakietem. Trzeci mecz grupowy ze Szwecją będzie prawdziwym testem. W ćwierćfinale może nastąpić starcie z panującymi mistrzami Europy Anglikami lub silnymi Francuzami.

To dwa faworyci w walce o tytuł Mistrza Europy.

Zdecydowanie. Oprócz Szwecji, Hiszpania jest jedną z nich. Holendrzy powinni być również wśród faworytów wśród indywidualnych graczy, ale ostatnio zawiedli w Lidze Narodów. Włosi również są w tej chwili trudni do przewidzenia.

Co uznałabyś za sukces kobiecej reprezentacji DFB?

Jeśli dotrą do ćwierćfinału i uda im się pokonać jedną z najlepszych drużyn, byłoby fantastycznie. Mówiłem to już kilka razy: mógłbym żyć z tym, że Niemcy dotrą do półfinału. Moim zdaniem, odzwierciedlałoby to również ich poziom gry w Europie i na świecie. Uważam, że byłoby bezczelne ogłaszanie tytułu jako celu, ponieważ drużyna była ostatnio zbyt krucha i, poza jednym przypadkiem, nigdy nie zaprezentowała swoich najlepszych występów przez pełne 90 minut.